Tylko w GÓRACH Top artykułów z GÓR

Najdawniejsze obrazy, jakie przywołuję w pamięci, to klawisze i moje nogi zwisające ze stołka. Do osiemnastego roku życia ćwiczyłam na fortepianie osiem godzin dziennie. Byłam zwalniana z większości lekcji w liceum, zaszywałam się w pokoju do ćwiczeń. Samotna praca nad trudnymi pasażami była bardzo miłym i wciągającym doświadczeniem, ale powtarzanie utworów, które już opanowałam, odbierałam jako niezwykle stresujące. W bezwzględnym świecie muzyki klasycznej błąd przy wykonaniu utworu jest tożsamy z najgorszym grzechem.

Mimo że nie zdobył żadnego ośmiotysięcznika zimą, trudno o ważniejszą postać w polskim himalaizmie. Był wszak ojcem polskiego himalaizmu zimowego, człowiekiem, który odważył się spojrzeć wyżej. 94 lata temu na świat przyszedł Andrzej Zawada. Lider, strateg, wizjoner.

W połowie lipca 2019 roku, jak grom z jasnego nieba spadła na nas wiadomość, że Maciek Szopa, od lat jedna z najważniejszych osób w redakcji GÓR, zginął w wypadku podczas rekreacyjnego wypadu w Alpy. Do dziś ciężko nam uwierzyć w to, że już nigdy z charakterystycznym uśmiechem nie przekroczy progu redakcji. Że już nigdy nie pojedziemy na wspólny trip, nie zaplanujemy nowego projektu, nie zawalczymy o klientów na targach czy o dobry materiał – na festiwalu. O Maćku niezwykle ciężko pisać w czasie przeszłym. Los zrządził, że muszę. 

Przełom października i listopada to co roku okres jesiennych wyjazdów grupy Do Góry Nogami w cieplejsze rejony Europy, by naładować akumulatory przed zbliżającą się zimą. Nie inaczej było i tym razem. Nasz wybór padł na Sycylię, w czym na pewno pomógł fakt, że udało się nam znaleźć tanie loty. I to bezpośrednio z Wrocławia do Palermo. Poza wędrówkami zamierzaliśmy na miejscu kilka dni poświęcić na wspinanie, a jak wiadomo, jego mekką na Sycylii jest rejon San Vito Lo Capo. Tam też znaleźliśmy domek, który pomieścił naszą liczną grupę.

Legenda alpinizmu światowego, kilkadziesiąt wybitnych przejść w górach całego świata, organizator i kierownik przełomowych wypraw w historii himalaizmu. W Wielkiej Brytanii człowiek-instytucja, który w 1996 roku za osiągnięcia na polu alpinizmu i jego popularyzacji otrzymał tytuł szlachecki… Tak, batem się tego wywiadu i gdy usiadłem przed Sir Chrisem Boningtonem w pomieszczeniu dla gości organizatorów Festiwalu Gór w Łodzi, miałem tremę, jak przed poważną drogą, może nawet większą.

W pierwszym odcinku reaktywowanej serii „Klasyki Jury” prezentujemy kultową drogę Skałek Rzędkowickich – Komin Lechfora. Linia pokonana przez Z. Lechforowicza już w latach pięćdziesiątych XX w. do dzisiaj stanowi nie lada gratkę dla kolejnych pokoleń miłośników wspinaczki skałkowej. Przejście drogi staje się pretekstem do barwnych wspomnień wybitnych alpinistów robiących tę drogę na filmie: Ryszarda Pawłowskiego i Adama Zyzaka, którzy opowiadają, jak wyglądało wspinanie w skałkach na początku ich karier. Przenosimy się więc w romantyczną epokę lat siedemdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku. Warto dodać, że w momencie kręcenia filmu jesienią 2020 roku Zyzak miał 86 lat!

Orla Perć to najtrudniejszy szlak Polskich Tatr, wiodący boczną granią Tatr lub w jej pobliżu na odcinku od Przełęczy Zawrat (2159 m n.p.m.) do Przełęczy Krzyżne (2112 m n.p.m.). Przy złych warunkach (mokra skała, śnieg, oblodzenie) – szczególnie trudny. Zawiera fragmenty ubezpieczone łańcuchami, klamrami, drabinkami. Jednostronny na odcinku Zawrat — Kozi Wierch. Z Zawratu szlak wiedzie w stronę Małego Koziego Wierchu, Zmarzłych Czub na Zamarłą Turnię i Kozią Przełęcz (słynna drabinka). Dalej na Kozie Czuby, Wyżnią Kozią Przełęcz i Kozi Wierch (eksponowany odcinek). Za Kozim Wierchem przewija się raz na południową, raz na północną stronę grani, następnie trawersuje Czarne Ściany po stronie zachodniej i wiedzie granią Granatów lub w jej pobliżu (słynny „krok”). Na Granackiej Przełęczy skręca w prawo i prowadzi przez Orlą Basztę, Pościel Jasińskiego, Buczynowe Turnie, Turnię Ptak, Kopę nad Krzyżnem i Krzyżne, ściśle granią lub – częściej — trawersując południowe zbocza masywu (z niewielkimi wyjątkami na przykład w pobliżu Wielkiej Orlej Turniczki, gdzie trawersuje po północnej części grani). Jej przejście zajmuje około 6 godzin, ale uzależnione jest od ruchu na szlaku, warunków i naszej kondycji. Trzeba także doliczyć czas potrzebny na dojście na szlak i powrót. Warto rozważyć podzielenie tego przejścia na dwa etapy.

Poprosiliśmy kilku Instruktorów Taternictwa PZA o wymienienie ich ulubionych dróg kursowych w Tatrach. Zdawaliśmy sobie sprawę, że część z nich się powtórzy – liderem naszego „rankingu” jest Setka na Zadnim Kościelcu, którą wymieniło trzech spośród pięciu instruktorów – byliśmy jednak ciekawi, w jaki sposób uzasadnią swoje wybory i czy na te same drogi będą patrzeć w inny sposób. Chodziło nam nie tylko o urodę, ale przede wszystkim walory edukacyjne linii: czego można się na nich nauczyć, jakie umiejętności wyćwiczyć, czym się wyróżniają. Jest to także dobra wskazówka dla tych, którzy kurs mają już za sobą i szukają ciekawych dróg na swój pierwszy samodzielny sezon w Tatrach.

Kto był twoim wzorem, kto mistrzem, kto inspiracją do przejść dróg i ścian, i wreszcie – kto rywalem we wspinaczce tatrzańskiej?

Kurtka Fjällräven Expedition Lätt Hoodie to idealny model na tak zwany „okres przejściowy” - choć testowaliśmy ją jesienią i zimą, to jednak równie dobrze sprawdzi się także w warunkach wiosennych. Fjällräven jest od lat w awangardzie dbałości o środowisko, wyprzedzając wiele powszechnych obecnie proekologicznych rozwiązań na długo przed tym zanim inne firmy zaczęły myśleć o ich wdrażaniu. Testowana przez nas kurtka jest wykonana w 100% z materiałów ponownie przetworzonych. W całej kolekcji Expedition 1974 - inspirowanej kurtką, którą Åke Nordin zaprojektował na początku lat 70-tych - jest najbardziej ortodoksyjną próbą podejścia do kwestii związanych z ekologią. Czy coś, co jeszcze niedawno było górą plastikowych butelek może być pełnoprawnym elementem naszego wyposażenia? Czy to może tylko sztuka dla sztuki? Odpowiedź na to pytanie znajdziecie w naszym video teście, który właśnie opublikowaliśmy na GÓRY TV.

W czasie wyprawy na Kunyang Chhish Eugeniusz Chrobak i Jacek Poręba zostali na cztery dni w obozie II lub III, czekając na schodzącego Andrzeja Zawadę. Gdy ten w końcu dotarł, powiedział do Gienka: „No, przez cztery dni to żeś się z Jackiem nagadał” – nawiązując do tego, że Jacek był niezwykle małomówny. Na co Gienek odparł: „Tak, trzeciego dnia Jacek rzekł: «Daj łopatę»”.

Brytyjska marka Craghoppers, której kurtkę puchową "Expolite" mieliśmy okazję niedawno przetestować, jest chyba bardziej popularna wśród podróżników niż wspinaczy. To prawda, że producent nie ma w swojej ofercie specjalistycznych ubrań do wysokogórskich eskapad, ale do zwykłych wędrówek bez liny i czekana nadają się znakomicie. Dwie rzeczy wyróżniają Craghoppers na tle konkurencji. Po pierwsze - wszystko co robią, opiera się w mniejszym lub większym stopniu na materiałach z recyklingu. Po drugie - dają wieczystą (!) gwarancję na ubrania, i samo to jest wystarczającym powodem, żeby przyjrzeć się ich produktom. W naszym video teście, opublikowanym właśnie na GÓRY TV, Tomek dzieli się swoimi wrażeniami z użytkowania kurtki, która do niedawna była najlżejszym w ofercie Craghoppers modelem tego typu. I okazuje się, że mimo to nie jest wcale propozycją wyłącznie na chłodne, letnie wieczory... 

Adam Ondra dzieli się swoimi refleksjami na temat startu w Igrzyskach Olimpijskich w Tokio, analizując przyczyny swojej porażki. Wspomina także ślub, który wziął nieopodal włoskiego Arco oraz wyjaśnia, dlaczego właśnie rejony w okolicach Jeziora Garda są dla niego wyjątkowym miejscem na Ziemi. Opowiada również o swoim powrocie do wspinania po okresie „olimpijskiego wypalenia” oraz zdradza swoje plany na rok 2022.

Witryny sklepów internetowych, reklamy w branżowych magazynach i profile w mediach społecznościowych atakują nas najlepszymi - zwykle też najdroższymi - modelami kurtek, które pozwolą przetrwać najgorsze warunki. Choć zwykle nietrudno znaleźć "racjonalne" uzasadnienie dla takiego zakupu - bo "co jeśli...", to w praktyce to wcale nie jest to to, czego najczęściej szukamy. Warto przyjrzeć się również produktom, które nie są co prawda dedykowane do najbardziej ekstremalnych czynności, ale które w codziennym użytkowaniu, a także turystyce i podstawowych aktywnościach zimowych sprawdzą się w 100%, nie drenując zarazem zbyt mocno naszego portfela. Do takich należy prezentowany na niniejszym filmie model Puez Clastic 2 Powertex marki Salewa.

Kulminacja sezonu skiturowego ciągle przed nami, ale mimo oczywistych uroków zimy coraz częściej tęsknimy za ciepłą, nagrzaną słońcem skałą. Też tak macie?

Film „Podążaj za czerwonym królikiem” to relacja z pokonania Głównego Szlaku Beskidzkiego przez Rafała Bielawę. GSB, czyli Główny Szlak Beskidzki im. Kazimierza Sosnowskiego to najdłuższy szlak turystyczny w Polsce (500 km) oznaczony kolorem czerwonym, biegnący od Wołosatego w Bieszczadach do Ustronia w Beskidzie Śląskim. Dla Rafała był to już trzeci pojedynek z GSB. Sam uważa go za jeden z najpiękniejszych tras turystycznych w kraju, nic dziwnego poprzednie dwie edycje odbywały się podczas pięknej jesiennej pogody, a malownicze sceny z Cergowej, Koziego Żebra, Babiej Góry, czy szczytów Bieszczad do tej pory opisuje z wypiekami na twarzy. Szlak ten co roku pokonuje wielu biegaczy i turystów, którzy w różnym kierunku, z rożnymi planami i ambicjami pokonują jego przebieg z zachodu na wschód lub odwrotnie. Plan Rafała był prosty, do tej pory nikt nie pokonał go poniżej 100 godzin. Miało być to swojego rodzaju pożegnanie z czerwonym szlakiem w Beskidach. Jak Alicja podążała za białym królikiem, tak on podążał za czerwonym oznaczeniem. Jak było? Przekonacie się sami.

Skandynawowie są prawdziwymi outdoorowcami! Każdy kto odwiedził Szwecję, Norwegię, Danię, Finlandię czy Islandię, wie, że mieszkańcy tych krajów uwielbiają kontakt z naturą, a miłość do ruchu w pięknych okolicznościach przyrody wyssali z mlekiem matki.Tę pasję odzwierciedla także rzeczywistość biznesowa – dość powiedzieć, że stowarzyszenie Scandinavian Outdoor Group (SOG) zrzesza ponad siedemdziesiąt (!) firm produkujących sprzęt outdoorowy z pięciu krajów. Są wśród nich marki znane na całym świecie, jak Bergans, Devold, Ecco, Fjällräven, Haglöfs, Hestra, Norrona, Polygiene, Primus, Silva czy Thule, ale jest także mnóstwo mniej znanych brandów produkujących znakomite produkty. 

Hannah Baybutt nadzoruje stoki narciarskie w Sun Valley, w stanie Idaho. Życie i praca w górach oznaczają dla niej tworzenie czegoś większego – poczucie więzi z ludźmi wokół, świadomość, że może liczyć na wsparcie swojego zespołu i że należy do społeczności, z którą dzieli pasje. Góry są jej miejscem.

O nowym obliczu jednej z najbardziej znanych w Polsce outdoorowych firm z Marcinem Mocarskim, właścicielem marki Alpinus, i Radomirem Sobczakiem, dyrektorem komercyjnym, na łamach najnowszego numeru GÓR rozmawia Andrzej Mirek.

„Jeśli coś jest do wszystkiego, to jest do niczego”. To powiedzenie w przypadku testowanego przez nas plecaka Ultimate Direction All Mountain na pewno się... nie sprawdza. Wyprodukowany przez firmę specjalizującą się w sprzęcie do długodystansowych biegów górskich, ma łączyć ogień z wodą, być dobrym wyborem na letnią wspinaczkę i na skiturowy wypad. Opcji jest tyle, ilu użytkowników i oczywiście nie da się przetestować tego plecaka w każdym z możliwych scenariuszy, ale spędziliśmy z nim na tyle dużo czasu, że udało nam się poznać jego zalety i.... no właśnie - czy ma jakieś wady? Obejrzyjcie nowy video test na GÓRY TV, autorstwa Tomka Biernackiego, by się przekonać.