Piękną tradycją stało się, że organizatorzy lądeckiego Festiwalu Górskiego im. Andrzeja Zawadyz apraszają największe gwiazdy alpinizmu, zarówno polskiego, jak i światowego. Wielu z nich ma w swoim dorobku jedną lub więcej książek, ale żaden – tylu pozycji co Reinhold Messner.
Moja znajomość z Wysoką Ścianą trwa już kilkanaście lat, od momentu, kiedy lekko zdegustowany kolejnym załamaniem pogody w Höllentalu zacząłem rozglądać się za czymś bardziej przyjaznym w okolicy. Zaintrygowany zdjęciami w folderze reklamowym pojechałem do Stollhofu i wtedy zobaczyłem go w całej okazałości – Hohe Wand spodobał mi się od pierwszego wejrzenia, więc staram się tam bywać kilka razy w roku.
Simona i Martina łączy bezkompromisowość, przywiązanie do wspinaczkowych tradycji i hołdowanie zasadzie czystości stylu. Obaj wychowali się w Alpach, lecz alpinizm przyszedł z czasem – jakby trzeba było do niego dorosnąć, aby odnaleźć w nim własną ścieżkę. Swoje wspinaczkowe doświadczenie przenieśli w góry wysokie, gdzie raczej stawiają na eksplorację i robienie nowych rzeczy niż podążanie utartą ścieżką.
Niewiele jest na świecie osób zainteresowanych wspinaniem, które nigdy nie słyszały o Adamie Ondrze. To bez wątpienia najlepszy wspinacz naszego pokolenia i prawdopodobnie najlepszy zawodnik w historii tego sportu. Trudno bowiem wskazać kogokolwiek innego, kto przodowałby w tylu dziedzinach. Jedyne przychodzące na myśl nazwiska należą do ludzi, którzy działali w zupełnie innych czasach, kiedy konkurencja była znacznie mniejsza niż obecnie.
Od studenckiej imprezy do największego ogólnopolskiego festiwalu wspinaczkowego… O istocie fenomenu Integrowania Przez Wspinanie, powodach przeniesienia eventu na Sycylię i tegorocznej edycji z PAWŁEM ZIELIŃSKIM, współzałożycielem IPW, rozmawia BARTEK PASIOWIEC.
Noc jest czarna jak smoła. Szosa opada zakolami, przez myśl przebiegają mi stada wilków, którymi straszono na granicy. Zatrzymuje nas patrol. Sprawdzają dokumenty i, jak to w Gruzji, natychmiast próbują pomóc. Uzbrojeni w długie latarki prowadzą do ruiny domku. „Nic się nie bójcie – mówią. – My tu będziemy się kręcić do rana, nikt was nie ruszy”. Kolejny pogranicznik przesłuchuje nas tuż po świcie, kiedy wierząc Mapom.cz staramy się ominąć asfalt chaszczami. We wsi jest sklep. Sprzedawczyni pozwala zjeść przy stoliku. Drogą za zakratowanym oknem wędruje stado krów, pachnie dostawa świeżego pieczywa.
O długodystansowej wędrówce, samotności w górach, wyzwaniach pojawiających się na dopiero powstającym szlaku i symbolicznym znaczeniu ciągłego poszukiwania właściwej trasy z DOROTĄ SZPARAGĄ rozmawia PIOTR GRUSZKOWSKI.
Stwierdzenie, że życiorys bohatera tego tekstu jest niezwykły i wystarczyłby na obdzielenie kilku osób, wydaje się banalne, ale tak właśnie jest. Kim jest człowiek, o którym Reinhold Messner niegdyś powiedział: „Współcześnie najlepszy wspinacz wysokogórski”? I czym sobie na taką laurkę zasłużył? Co Steve House robi po zakończeniu kariery profesjonalnego łojanta i jak odnalazł się w „życiu po życiu”?
Najwyższy szczyt Pirenejów nie jest przesadnie wymagający technicznie, ale to też nie całkiem typowy cel trekkingowy. Wybierając się na niego, nie bardzo wiedziałem, czego mogę się spodziewać. Niby jest tam lodowiec, ale raczej nietrudny i chyba możliwy do obejścia… Na co liczę, bo przecież w Hiszpanii mam być sam i bez raków.
O kolejnym udanym sezonie w Himalajach, którego efektem były dwa trudne zjazdy na nartach z wyjątkowych ośmiotysięczników, oraz o specyfice filmów wysokogórskich z OSWALDEM RODRIGO PEREIRĄ i BARTKIEM ZIEMSKIM rozmawia BARTEK WRZEŚNIEWSKI.
Na palcach jednej ręki można by wymienić wspinaczy, którzy w historii naszego sportu osiągnęli tak wiele w różnych dziedzinach wertykalnej sztuki. Jak mocnym skałkowcem był młody Alex w latach 90. XX wieku, dowiedzieliśmy się dopiero po powtórzeniach jego najtrudniejszych dróg przez Adama Ondrę. Wszyscy znamy wpływ Bawarczyka na rozwój wspinaczki klasycznej na najsłynniejszej ścianie świata – El Capitanie. Musimy wymienić też przejścia bez asekuracji w skałach, sięgające stopnia 8b+, i na górskich urwiskach, z niesamowitym żywcem na kultowej Hasse – Brandler. Młodszy Huber i jego brat brylowali również w wielkościanowym speed climbingu oraz – robiąc klasycznie Eternal Flame na Nameless Tower – napisali ważny rozdział w odhaczaniu dróg w Karakorum. Jeśli do tego wszystkiego dorzucimy znakomite przejścia górskie, otrzymamy portret wspinacza doskonałego w swej wszechstronności. Prawdziwego Midasa pionu, który w każdej z dyscyplin osiągnął odpowiednik olimpijskiego złota.
Czy Messner jest jednym z największych alpinistów w dziejach? Bez wątpienia. Choć z pewnością znajdą się tacy, którzy będą z tym dyskutować, argumentując, że Reinhold miał najmocniejszy PR, a było wielu lepszych. Będą dowodzić, że budował swoją popularność także na kontrowersjach i że był równie sprawnym biznesmenem, co himalaistą. Ale co z tego? Gdy zsumujemy jego wyniki alpinistyczne z tymi osiągniętymi na salonach i w biznesie, okaże się, że był skuteczny jak nikt inny.
Długi czas uważano, że K2 nie lubi kobiet. W ciągu 50 lat od pierwszego wejścia na szczyt, czyli do 2004 roku, drugą górę świata zdobyło zaledwie pięć kobiet. Trzy z nich zginęły na zejściu, dwie na innych górach. W tym roku K2 było dla nas łaskawe. Na szczycie stanęło 25 kobiet, z czego dwie z Polski.
O wyjątkowej relacji łączącej początkującego wspinacza z legendarną już postacią z górskiego środowiska i o pierwszym tatrzańskim sezonie z RYSZARDEM RIKIEM MALCZYKIEM opowiada ANDRZEJ MARCISZ.
Wraz z czwórką przyjaciół wybrałem się na wspinaczkowy trip w sercu Bałkanów – krainy znanej z sięgającej starożytności historii i z nadal dzikich gór. Na poszukiwanie inspirujących skał w tej części Europy ruszyliśmy… zimą. Choć było jej daleko do mroźnej pory roku, do jakiej zdołaliśmy przywyknąć, to i tak wydawała się najmniej odpowiednim okresem na wspinaczkę na Bałkanach. Jednak dzięki tej decyzji mogliśmy delektować się prawdziwą esencją miejsc chwilowo wolnych od hord letnich turystów.
Ryszard Riko Malczyk – nietuzinkowa postać i wspinacz obdarzony autentyczną „bożą iskrą”. Indywidualista wybierający własne ścieżki, a przy tym charyzmatyczny nieformalny lider pokolenia Kaskaderów. Człowiek odporny na mody i kontestujący schematy… Oczywiście niepozbawiony wielu wad, które jednak czyniły go istotą z krwi i kości. Riko kojarzy się z działaniem w skałkach, ale równie istotny ślad odcisnął w górach – zwłaszcza w Tatrach, gdzie wytyczał nowe drogi, dokonywał wielu odhaczeń i pierwszych powtórzeń.
W klimacie Riły jest coś nadzwyczajnego. Czując jej majestat i niepowtarzalność, zapominamy o innych górach. Iwan Wazow, ojciec bułgarskiej poezji, napisał o niej: „teraz jestem w domu, dookoła szczyty sterczą, lasy wysokie, szumią spienione potoki krystaliczne – życie tu kipi na wszystkie strony, a przyroda, jak matka delikatna, śpiewa i z miłością tuli swoje dziecko”.
Diety wegetariańskie zdobywają coraz większą popularność, zarówno wśród osób dbających o zdrowie, jak i sportowców poszukujących alternatywnych sposobów odżywiania. Jeżeli jako entuzjasta górskich aktywności rozważasz lub stosujesz dietę bezmięsną, nasz dwuodcinkowy cykl artykułów, przygotowany przez ekspertów z Made By Diet, zdecydowanie dla ciebie! Dieta oparta na składnikach roślinnych, choć bogata w wiele cennych substancji odżywczych, może wiązać się z pewnymi wyzwaniami.
Pisząc ten artykuł, nie byłem do końca pewny, co oznacza „najwspanialsza trasa w Tatrach”. Bo właściwie zależy to od upodobań każdego miłośnika gór. Czy decydują o tym piękne widoki? A może trudności i satysfakcja, że udało się zdobyć wymarzony szczyt? Dla wielu bardzo ważne są dzikość i kontakt z przyrodą z dala od tłumów, gdy najpełniej można odczuć majestat gór. Biorąc pod uwagę brak jednoznacznej definicji, przedstawiam pięć tras, które są najwspanialsze z mojego punktu widzenia. Gdy je przejdziecie, będziecie mogli zweryfikować ten wybór.
