Leżąca na peryferiach Siedlca Brama Brzegowa to kolejna skała odkryta dla wspinania przez Artura Pierzchniaka. Ubezpieczenie jej i położonego zaraz obok niej Dinozaura zapoczątkowało eksplorację tego ciekawego rejonu. Na dzień dzisiejszy Brama oferuje 14 dróg o trudnościach od IV do VI.2+ przy czym tylko jedna z nich jest TRAD-em.
Opisując rozległy masyw opadający od Leśnej Turni do dna potoku Marcinek, w przewodniku z 1993 roku, Jacek Czyż podsumował go jedną nazwą – Przełom – i scharakteryzował tak: „Około 30-metrowa niezbyt stroma, ale mocno poszarpana ściana, opada na pd.-zach. wprost do maleńkiej zapory na potoku (ujęcie wody dla Korczyny). Swoim wyglądem przypomina nieco kamieniołom. W górze zwęża się przechodząc w grań, którą wieńczy efektowana Leśna Turniczka. Na opisywanej ścianie znajduje się parę wariantów przebytych TR lub BA, na fragmentach bardziej litych lub mniej zarośniętych. Nie stanowią one logicznych, łatwych do orientacji dróg. Teren ten nadaje się do treningu wspinaczki zimowej.”
Łutowiec obok Trzebniowa stanowi „naturalne” połączenie dużych rejonów wspinaczkowych Jury Środkowej (Mirów) z Doliną Wiercicy. Historia eksploracji tych malowniczych, kameralnych skał jest krótka, ale obfituje w nagłe zwroty akcji. Dla ogółu wspinaczy otworzył ten rejon Andrzej Wolszakiewicz , który w latach 1995-96 poprowadził tam wiele ubezpieczonych dróg. W tym samym czasie nowe drogi otwierali też Michał Ziembicki i Ryszard Emilewicz (sztandarowe: Krzywy ryj oraz Człowiek, który się Chujom nie kłaniał). W kolejnych latach aktywnie działali tutaj wspinacze z Raciborza (głównie Darek Kaptur, Grzegorz Kaptur, Sylweriusz Kieś), którzy poprowadzili kolejne liczne drogi. Wraz ze wzrostem popularności Łutowiec, a szczególnie wyceny poszczególnych linii stały się częstym elementem w dyskusjach nad ich trudnościami.
Dość rozległy masyw skalnego wzgórza Dworski Las znajduje się w Karlinie, a konkretnie w kompleksie leśnym pomiędzy Karlinem a Żerkowicami, nieco na północny-zachód od Reniferowej Skały. Ten sektor Karlina był dla mnie jednym z ważniejszych celów systematycznej eksploracji całego obszaru, który rozpocząłem w 2013 roku, wymieniając asekurację i wytyczając nowe drogi na Skale Nad Wsią. Od tamtej pory wyeksplorowałem w Karlinie dalszych 9 skał: Rzędową Górę, Kopaniny, Krzewiny, rejon Lemura (Lemur, Małe Jajo, Duże Jajo, Trzecie Jajo), Reniferową i Borsuczą, wytyczając łącznie 120 dróg, część z nich wspólnie z Waldkiem Podhajnym, Marcinem Kwaśniewskim, Edim Dolakiem, a ostatnio także z Artkiem Maślanką.
Heavy Metal to rzadkiej urody skała w Morsku na Wzgórzu Łężec. Cięgle jest tam możliwość wytyczania nowych dróg czego dowodem jest nowa droga Jarka Sokołowskiego.
W ostatnim czasie zostało udostępnionych kolejnych kilkanaście dróg. Przede wszystkim oddano do użytku skałkę o nazwie Dupeczka, naprzeciwko Dupy Słonia. Północna wystawa, przyjazne uklamienie i lekki przewis skłaniają do wspinania na 6 nowych drogach. Szkoda tylko, że skała kończy się po… 10 metrach.
Wypadki na Przełomie Marcinka w Czarnorzekach dzieją się teraz dość szybko. Mogę już opublikować topo kolejnej skały: Ściany Z Blokiem, leżącej na północnym stoku pomiędzy Leśną Turnią a Garażem.
Czarnorzecki sektor Przełomu Marcinka rozbudowuje się o kolejne dwie skały. Piętrowa Turnia i Ściana Bez Bloku znajdują się w najbliższym sąsiedztwie Leśnej Turni i stanowią jakby jej niższe piętro. Ściana Bez Bloku leży na zachodnim stoku, a Piętrowa Turnia na południowym. Zejście pod tę drugą zostało ubezpieczone poręczówką. Podczas wspinaczki na Piętrowej należy wykazać ostrożność przy przejściu pasa gorszej jakości piaskowca.
W kameralnym Łutowcu wciąż pojawiają się nowe drogi. Z jednej strony powoduje to zwiększenie oferty wspinaczkowej rejonu, z drugiej skutkuje ich zbytnim zagęszczeniem i tym samym „usztucznieniami” w postaci umownych ograniczników czy zaburzeniami (zbyt blisko biegnące linie ringów) oryginalnych dróg powstałych wcześniej. „Na dziś” rejon Baraku (skały przy szkole) oraz Knur wydają się być wyeksplorowane. Na Pasiece, Losze czy Zamkowej można wypatrzyć jeszcze całkiem ciekawe, puste miejsca na nowe drogi.
Jeszcze na jesieni ubiegłego roku, wspólnie z Dominikiem Kogutem gruntownie oczyściliśmy i ubezpieczyliśmy niemal zapomnianą skałę na czarnorzeckim Przełomie Marcinka. Sektor ten obfituje w wiele dziewiczych ścian i do tej pory był pomijany jako cel dla wspinaczy z liną. Dość powiedzieć, że ostatnie drogi powstały tam jeszcze w 1986 roku.
Z Lądeckich skał najbardziej wyizolowaną jest Skalny Ząb. Ta skalna płetwa to najwyżej położony twór wspinaczkowy w grupie Stołowych Skał leżący kawałek drogi od Iglicy i przez to nigdy nie cieszył się popularnością. Od pewnego czasu miałem w planie zrobić coś nowego na tej skale ale inne cele skutecznie opóźniały realizację tego planu. Ostatecznie zmobilizowały mnie do akcji w Lądku zbliżające się urodziny mojego kolegi Jarka.
Chorwacja jako cel wspinaczkowy jest doskonałą opcją. Wprawdzie rejony są tam rozproszone prawie po całym obszarze kraju, ale za to dostępne po około dniu jazdy od nas z kraju, niezależnie czy jest to Istria czy Hvar. W tym odcinku przedstawiamy Stracine i Brela.
Łutowiec to kameralny rejon skalny leżący na północny-wschód od Mirowa. Pierwsze drogi powstały tam w połowie lat 90-tych XXw. Dzisiaj na jego skałach istnieje gęsta siatka dróg ale jak się ciągle okazuje można natknąć się nadal na wolne połacie umożliwiające poprowadzenie całkiem logicznych linii. Największym sektorem jest Łóżeczko w skład którego wchodzą skały Knur, Locha i Warchlak.
Szwajcarskie Meiringen po raz pierwszy zasłynęło po tym jak Arthur Conan Doyle opisał w jednym ze swoich opowiadań o Sherlocku Holmes'ie pobliski wodospad Reichenbach. Włodarzom IFSC (International Federation of Sports Climbing) również urokliwe alpejskie miasteczko zdecydowanie przypadło do gustu – nie wiadomo czy to kwestia rzeczonego wodospadu czy też innych walorów, w każdym razie po raz trzeci już z rzędu licząca sobie niespełna 5 tysięcy mieszkańców gmina będzie gospodarzem otwierających zmagania rangi Pucharu Świata zawodów. W najbliższy weekend, 13-14 kwietnia do rywalizacji przystąpi niemal 250 wspinaczy. Wśród nich niestety nie zobaczymy naszych reprezentantów, niemniej z pewnością nie powinno to zniechęcić nas do oglądania zmagań najlepszych. W akcji będzie można bowiem ujrzeć całą światową elitę.
Kotlina Kłodzka wspinaczom kojarzy się z klasyczną wspinaczką skalną. Jednak dzięki pracy kilku zapaleńców, którzy poświęcają wolny czas na szczotkowanie, przycinanie, odkrzaczanie, czyszczenie, itp. powstaje ciekawy ogródek wspinaczkowy w skałkach Skalnego Wąwozu koło Lutyni gdzie powstają drogi drytoolingowe.
Na początku roku 2018 otwarto nowy rejon drytoolowy, Zimny Dół, położony niedaleko Krakowa. Miał on już swoje oficjalne otwarcie podczas Mroźnych Ostrzy i obecnie pozostaje tylko zaprosić do wspinania w tym ciekawym ogródku drytoolowym.
Nasze Skały odnotowały kolejny sukces w walce o legalny dostęp do rejonów wspinaczkowych leżących na terenach prywatywnych.
Bardzo długo miałem tylko przeczucie, że w pobliżu drogi na granicy Żarek i Niegowej w lesie stoi okazała skała.
Moja znajomość z tą jak się okazuje całkiem stylową skała rozpoczęła się w samej końcówce XX w. Gdy penetrowałem tamtejsze okolice w poszukiwaniu nowych, „nieznanych” skał.
W wielu przypadkach może się wydawać, że na pewnej skale nic rozsądnego w kategorii nowych dróg już nie może powstać. Bardzo często okazuje się jak mylnym jest ten sąd i dobrym przykładem jest sympatyczny Mniszek w Mrowie stanowiący całkiem efektowne zakończenie długiego grzbietu Ósmej Grzędy.
