2017-05-31

Przewodnik Skałki Lądeckie

Skałki Lądeckie to całkiem interesujący ogródek wspinaczkowy oferujący możliwość działań w gnejsie. Topograficznie, tworzą go dwie grupy skał z których jednak znajduje się w partiach szczytowych góry Trojak a druga to jest położona blisko drogi łączącej Lądek ze Stroniem Śląskim i nosi nazwę Stołowych Skał. O ile na skały na Trojaku czeka nas rozgrzewkowy spacerek pod górę (auto zostawiamy przy ośrodku wczasowo-sanatoryjnym „ Trojak” na ul. Leśnej) to pod Stołowe dostaniemy się w kilka minut od parkingu przy Willi Marianna (ul. Kościuszki 84).

O początkach wspinania w Lądku praktycznie nic nie wiadomo. Patrząc na stare fotografie lądeckich skał (ładnie prezentowały się ponad niskim lasem), ma się uczucie, że z pewnością ktoś na nie z pewnością chciał i próbował wejść. Jednak dopiero w latach 70-tych XXw. miały w tym rejonie udokumentowane wspinaczki. Ich autorami byli mieszkańcy tych okolic Jan Mikita oraz Roland Banduch. Udało im się przejść całkiem dużą liczbę dróg posługując się prymitywnym sprzętem. Jednak działalność tego zespołu zakończyła się w roku 1974 i Lądek stał się rejonem odwiedzanym wspinaczkowo w sposób epizodyczny. Dopiero w połowie lat 80-tych ubiegłego stulecia rejon ten stał się trochę bardziej znany i popularny za sprawą Sekcji Grotołazów KW Wrocław, którzy zorganizowali tutaj szkolenie nowych członków swojej sekcji. Przy okazji dokonali oni posługując się „wędką” kolejnych przejść co ciekawszych formacji skalnych. W ten sposób trudności dróg przekroczyły stopień skrajnie trudno ale nadal nie można było uznać tego za przełom w jakości i ilości wspinania w rejonie. Wszystko zmieniło się w roku 1995 kiedy organizowany Przegląd Filmów Górskich i Turystycznych stał się świetnym pretekstem dla reklamy tutejszych skał. Nieuniknionym, stała się konieczność wyczyszczenia, usunięcia kruszyny oraz ubezpieczenie dróg. Prace wykonali Zbigniew Piotrowicz i Jerzy Bielecki wspierani przez kilka innych osób. Przy okazji tych prac powstały nowe drogi o trudnościach między III a VI.2. Wszystko to umożliwiło przeprowadzenie 24 czerwca 1995 zawodów wspinaczkowych. Areną zmagań były ściany Skalnej Bramy na Trojaku. Pod koniec roku 1995 potencjał wspinaczkowy Lądka to już kilkadziesiąt dróg o trudnościach osiągających VI.4. Ważnym wydarzeniem było wyasygnowanie przez miasto funduszy przeznaczonych na ubezpieczenie dróg. Wszystko to spowodowało dalszą eksplorację skał a najaktywniejszym był Jarosław Bielecki i do niego należy też pokonanie najtrudniejszej drogi rejonu jaką jest Hannibal Lecter o wycenie VI.4/4+. Warto tutaj nadmienić, że w wyniku ponoszenia poziomu trudności przejść na Małej pojawiły się graficzne ograniczniki. Ważnym momentem dla rozwoju potencjału wspinaczkowego stała się działalność Arkadiusza Tabisza. Od roku 2011 poprowadził on i ubezpieczył liczne drogi. Pomimo pokaźnej liczny dróg nadal skały w okolicy Lądka oferują możliwości eksploracyjne czego przykładem może być poprowadzenie w ostatnim czasie kilku nowych dróg przez wspinaczy z Raciborza. Na koniec warto przypomnieć o cyklicznej imprezie wspinaczkowej jaką jest Meeting Wspinaczkowy powiązany z Przeglądem Filmowym. Z pewnością da Lądka warto się wybrać ….

Autorzy: Darek Kaptur, Arkadiusz Tabisz

Skały Góry Trojak

1.Tył Szybu IV+ (TRAD+ST), W. Wydra 1982

2. … V(TRAD), W. Wydra 1981

3. Środek Szybu III (TRAD+ST), W. Wydra 1980

4. Filarek Szybu IV (TRAD) J. Mikita, R. Banduch 1972 lub 1973

5. Środek V (TRAD)

1. Filar III-IV (zależnie od wariantu) (7R+ST), R. Banduch, J. Mikita 1972 lub 1973
2. Małe zacięcie VI (TRAD+5R+ST), 1999
3. Młot na czarownice V (4R+ST), J. Bielecki 1989 4. Jesień w Pekinie V (4R+ST), Z. Piotrowicz 1995
5. Pochyłą płytą w kierunku kulminacji filara V (TRAD+ST), M. Freus 1987

6. Zacięcie z okapem V (6R+ST), J.Mikita, R. Banduch 1972 lub 1973
6a. Zacięcie z okapem (wariant) IV (5RST), J. Bielecki 1987

6b.Blisko ostrza VI- (6R+ST), J. Bielecki 1987

6c. Superdiretta VI.2(?) (7R+ST) - projekt

6d. Przez płytkę V (5R+ST), A. Buchman, T.Wal, A. Dąbrowski 1987
7. Zacięcie z okapem przez Orły VI+ (9R+ST), J. Bielecki 1989

8. Tylko dla orłów VI.2+/3 (4R+ST), A. Tabisz 2011
9. Kominek III+ (4R + TRAD+ST), J. Mikita, R. Banduch 1972 lub 1973
9a. Lewy kominek V- (5R+TRAD), J. Bielecki 1995
10. Z żółtym camem V+ (5R+ST), J. Kozlarek, P. Pater 2009
11. Ucieczka z Alcatraz VI.1+ (7R+ST), A. Tabisz 2011
12. Depresją prawej części ściany II (6R)
13. Prawym ograniczeniem depresji III+ (TRAD), J. Mikita, R. Banduch 1972 lub 1973
14. Prawa ścianka III+ (3R+ST)

15. Dwa dwa okapy (lewy wariant startowy) V.1 (4R+ST), A.Tabisz 2013

16. Przez dwa okapy VI (4R+ST), A. Tabisz 2013

Uwagi: Istnieje też wariant startowy do Filara (Z prawej jego strony) o trudnościach V+ (Z. Piotrowicz 1993)