Labirynt bez końca

W czasie tej jednej wyprawy zbadano ponad 1750 metrów nowych korytarzy, co jest jednym z największych, pod względem długości, osiągnięć w speleologii tatrzańskiej, dokonanych w tak krótkim czasie.

Po tych odkryciach długość Jaskini Cień Księżyca przekroczyła już 7,5 kilometra, co wysunęło ją na 6 pozycję wśród najdłuższych jaskiń Słowacji, a na 7 miejsce w całych Tatrach. Uzyskana w niej głębokość przybliżyła ją do najgłębszej jaskini Słowacji, którą jest aktualnie Stary Hrad w Niżnich Tatrach, o głębokości 495 metrów.

Nie obyło się bez dramatycznych momentów. Jedno z miejsc w nowych partiach jaskini jest tak trudne orientacyjnie, że był moment, kiedy grotołazi byli przekonani, że nie znajdą drogi powrotnej.

Gdy zrezygnowani, bo w dodatku wyczerpywały im się źródła światła, zastanawiali się jak przygotować się do przetrwania w głębi jaskini w oczekiwaniu na pomoc z zewnątrz, jeden z nich przypadkiem natrafił na przejście przez wielkie zawalisko, wypełniające cały przekrój korytarza.

W poszukiwaniu studni z „turbiną wodną”

Choć grotołazów bardzo ciekawiło, co kryje się w głębi jaskini, poniżej niezbadanej studni z „turbiną wodną”, o której pisaliśmy w nr 36 TP, to nastąpiła w eksploracji miesięczna przerwa. W tym czasie jeden z głównych eksploratorów tej jaskini uczestniczył w Międzynarodowym Kongresie Speleologicznym w Grecji.

Najważniejszym celem ostatniej wyprawy do Jaskini Cień Księżyca, wprowadzającej do wnętrza rozległego masywu Szerokiej Jaworzyńskiej, było dojście do jaskiniowej rzeki odkrytej przed miesiącem i dalsza wędrówka jej korytem w głąb masywu. Tym razem do jaskini weszło siedmiu grotołazów, którzy po pięciu godzinach dotarli do obozu założonego na głębokości 320 metrów.

Ciąg dalszy historii do przeczytania na stronie Tygodnika Podhalańskiego