Na przełomie lipca i sierpnia zespół powtórzył drogę War And Poetry (5.12c, 1000 m, 30 wyciągów) na turni Ulamertorsuaq, uklasycznił drogę Ekstra Lagret (5.12+, 600 m, 17 wyciągów) na ścianie Nalumasortoq i poprowadził własną drogę Hanging Bus (5.11+, 400 m, 12 wyciągów). Po krótkich wahaniach dali się namówić na rozmowę.
We włoskich Dolomitach znów głośno za sprawą duetu Daniel Ladurner i Hannes Lemayer - wspinacze z Południowego Tyrolu przed dwoma tygodniami zapisali na swoim koncie pierwsze przejście mikstowej drogi Teufelsgeige (160m, M9, VIII, WI5). Podczas powrotu ich uwagę przykuł sporych rozmiarów nawis lodowy po drugiej stronie doliny Vallunga, zaraz obok ultraklasyku Illuminati. Tuż przed świętami Bożego Narodzenia powrócili, by spróbować swoich sił na upatrzonej formacji. W efekcie powstała nowa droga: Sonnentanz (tłum. "Taniec Słońca"). Jak zgodnie twierdzą, jest naprawdę niesamowitej urody.
O jednym z pierwszych powtórzeń drogi L'Or Du Temps 7c+ na Grand Capucin, na łamach nowego numeru GÓR opowiada Michał Czech.
Aconcagua - 6962 m n.p.m. Góra paradoksów. Łatwa technicznie, ale niezwykle trudna do zdobycia ze względu m.in. na kapryśne warunki atmosferyczne panujące na jej zboczach. Ryszard Pawłowski - gospodarz naszej serii na GÓRY TV o górach wysokich, był na szczycie już ponad 30 razy i w najnowszym odcinku dzieli się swoją ogromną wiedzą o najwyższej górze Ameryki Południowej. Opowiada o logistyce, aklimatyzacji, niezbędnym sprzęcie i umiejętnościach, a także z właściwą sobie swadą zachęca do odwiedzenia przepięknego rejonu jakim są Andy Południowe. Miłego oglądania!
O niezwykle udanym sezonie i niesłabnącej motywacji do rozwoju z jednym z bardziej utalentowanych wspinaczy w Europie, Piotrkiem Schabem, rozmawia Mateusz Haładaj.
Od 1993 roku, gdy stolica Tyrolu gościła po raz ostatni najlepszych wspinaczy globu, minęło ćwierć wieku. Dla tak młodego sportu to cała epoka, w trakcie której wiele się zmieniło.
24-letnia Aleksandra Rudzińska (KW Kotłownia) zdobyła we wrześniu w Innsbrucku tytuł Mistrzyni Świata we wspinaczce sportowej na czas. To pierwsze złoto dla Polek w tej konkurencji. Warto dodać, że na drugim miejscu podium stanęła Anna Brożek (AZS PWSZ Tarnów). Z Olą na łamach 265 numeru GÓR rozmawia Andrzej Mirek.
Ratownicy górscy w Ameryce Północnej to wyjątkowa grupa zawodowa – wykonują pracę swoich marzeń, a jednocześnie ogromnie poświęcają się i ryzykują każdego dnia. Łączy ich przede wszystkim pasja, która pozwala wytrwać wielogodzinne patrole i podjąć ogromną odpowiedzialność za życie narciarzy bawiących się na wielokilometrowych trasach.
Myśląc o Iranie, większość Polaków widzi oczami wyobraźni pustynię z szybami naftowymi i meczetami, gdzie w drżącym od gorąca powietrzu surowy żywot wiodą ajatollahowie i kobiety w czerni. Do świadomości wielu z nas z trudem przebija się informacja, że w Iranie są góry. I to jakie! Jest też wszystko, co się z nimi wiąże: wspinacze, schroniska, przewodnicy. Jednak struktura tej otoczki zorganizowana jest zupełnie inaczej niż u nas.
Zima ma swoje prawa. Czas naostrzyć narty i wyższe partie gór zostawić na skitury, a biegową aktywność przenieść w rejony, które o innej porze roku mogą wydawać się mniej atrakcyjne. Zapraszam na przepiękną wycieczkę po reglowych wzgórzach Tatrach Zachodnich. To doskonała opcja na dni, gdy wyżej leży zbyt dużo śniegu i panuje zagrożenie lawinowe.
Ikona polskiego sportu. Już od dawna nic nie musi, a wszystko może. Góry były dla niej naturalnym miejscem treningu, a szybko stały się prawdziwą pasją. Na razie praca z kadrą naszych narciarskich biegaczek nie daje jej szans na pełną realizację górskich planów. Mimo to systematycznie poznaje pozaszlakowe Tatry. W tym roku zrobiła także pierwszy krok w kierunku gór wysokich – stanęła na szczycie Kilimandżaro. Z Justyną Kowalczyk na łamach nowego, 264 numeru GÓR rozmawialiśmy o tym, jak złapała górskiego bakcyla oraz na ile jej wydolność i siła z tras narciarskich przekłada się na zdobywanie górskich szczytów i sprawność wspinaczkową. Zapytaliśmy także o kolejne górskie plany i czy ma ochotę na rywalizację na górskich szlakach.
Pierwsze skojarzenia związane z Pitztal? Połowa marca 2012 roku, upalny dzień w białej jeszcze dolinie, desperackie, choć udane poszukiwania papierowego przewodnika wspinaczkowego i próby znalezienia wejścia do Taschachschlucht.
Co zrobić, aby zasłużyć na uznanie? Można wykorzystać bakteriofagi do wytwarzania przeciwciał – cokolwiek to oznacza, warte jest nagrody Nobla. W górskim światku wyzwania wydają się prostsze, co nie znaczy, że całkiem banalne. Aby zostać nominowanym do Złotego Czekana, trzeba na serio wziąć się w garść. Mniej więcej takie jest właśnie przesłanie, rzecz jasna w swobodnym tłumaczeniu :), nazwy drogi Thomasa Hubera i jego ekipy na Cerro Kishtwar – Har Har Mahadev.
Podczas Festiwalu Górskiego w Lądku-Zdroju zapytaliśmy Tomasza Kobielskiego, lidera Adventure24.pl, licencjonowanej agencji podróżniczo - trekkingowej, o różne aspekty związane z udziałem w zorganizowanej wyprawie w góry.
W połowie lutego daleko na północy dzień trwa tylko kilka godzin, dlatego wybrałam cel maksymalnie na południu: Lofoty, tuż za kołem podbiegunowym. Zawsze chciałam je zobaczyć. José natychmiast się zgodził.
Przyjezdni mówią o nim Font, ale od zamieszkujących kraj nad Sekwaną nigdy takiej nazwy nie usłyszymy – ci wolą brzmiącą bardziej rodzimie formę Bleau. A gdy połączymy te dwa skrótowe określenia, otrzymamy nazwę, która niemal wszystkich miłośników małych form przyprawia o szybsze bicie serca: Fontainebleau.
25 listopada (niedziela) na Tyskim Festiwalu Podróżniczym wystąpi Wojciech Szatkowski - pracownik Muzeum Tatrzańskiego, narciarz wysokogórski, autor przewodników skiturowych i pomysłodawca projektu skiturowego „Narciarstwo Wolności”. Prezentacja „W pogodni za horyzontem. Skituring w polskich górach” rozpocznie się o godzinie 17.15 w Mediatece przy ulicy Piłsudskiego 16 w Tychach.
Ukraiński alpinista z Kijowa dokonał kilku wejść tej klasy, że opisać trzeba, choćby ostatnie dwa z nich. Nowa droga wytyczona samotnie oraz bieg na wierzchołek i z powrotem na Ama Dablam.
W niecały rok po tym, jak Thomas Huber przeszedł wspaniałą ścianę złotego granitu na sześciotysięcznym Cerro Kishtwar, Alex pozazdrościł bratu przygody. Młodszy, jednak nie mniej ambitny, rozejrzał się po mało śmiganych szczytach w Himalajach i Karakorum i, rzecz jasna, wynalazł linię dla siebie. Czy równie spektakularną? Przekonajmy się.
Chyba tylko jedną ceremonię rozdania Złotych Czekanów obejrzałem jako widz, który może spokojnie rozsiąść się w fotelu i z dystansem obserwować, co dzieje się na scenie. Podczas kilku innych edycji pełniłem rolę oficjalnego fotografa, więc na moich barkach spoczywała odpowiedzialność za udokumentowanie tych ważnych wydarzeń. Jeszcze trudniej oceniać całokształt, kiedy decyduje się o przebiegu imprezy lub samemu stoi na scenie. Tak było, gdy współorganizowałem wieczór, w trakcie którego Piolet d’Or Carrière wręczono Wojtkowi Kurtyce. W tym roku już z pewnością nie mi, czyli koordynatorowi przedsięwzięcia „Złote Czekany w Lądku Zdroju”, jest recenzować galę rozdania nagród. Postaram się za to opowiedzieć trochę, co działo się za kulisami.
