Ta zimowa impreza, organizowana przez Fjällräven, od lat cieszy się dużym zainteresowaniem wśród miłośników outdooru na całym świecie. W tym sezonie powraca w zmienionej formule, aby jeszcze większa liczba ludzi miała szansę na przeżycie tej niesamowitej przygody.
Dolina Yosemite stała się świadkiem kolejnego świetnego przejścia polskiego zespołu.
W tym roku grupa Sherpów dokonała wyczynu wydawało by się niemożliwego. Ang Tshering Lama, Jangbu Sherpa, Nima Gyaljen Sherpa i Pemba Shirri Sherpa uratowali od pewnej śmierci dwóch wspinaczy, którzy stracili siły tuż pod wierzchołkiem Everestu, w tzw. Strefie Śmierci, podczas zejścia po zdobyciu szczytu. Kiedy skończył im się tlen w butlach nie byli w stanie samodzielnie schodzić. Inne zespoły praktycznie nie zainteresowały się ich losem pomimo tego że prosili o pomoc.
Bicie rekordów szybkości przejścia jednej z najbardziej mitycznych ścian świata ma długą tradycję. Tym razem nowy czas ustanowiony został przez zespół w składzie Brad Gobright i Jim Reynolds.
Najpierw modlili się aby znaleść trudności… Później zaczęli modlić się żeby nareszcie zrobiło się łatwiej:-). Zobaczcie jak wyglądała 10-dniowa walka brazylijskiego zespołu na Pedra Baiana, podczas wytyczania liczącej 800 metrów linii Sangue Latino o trudnościach 8b.
Zimowa wyprawa w Andy, Chile, rejon Cajon del Maipo od 20 sierpnia do 20 września 2017 r.
Uczestnicy:
- Adam Bielecki, KW Kraków, BLACK YAK.
- Paweł Migas, ŚKA Kielce.
- Jacek Czech, KW Katowice, KS Kandahar, „W SKALE” – szkoła wspinaczkowa Haliny i Jacka Czech.
Jedne z najwybitniejszych alpinistek na świecie – Rosjanka, Galina Czibitok i Ukrainka, Marina Koptiewa – ponownie połączyły siły i po raz kolejny dokonały rzeczy niebywałej! Tym razem wybrały się do chińskiej Prowincji Syczuan, gdzie udało im się dokonać drugiego w historii wejścia na szczyt Kamailong (5750 m).
Zespół rosyjskich alpinistów Siegiej Gurżow – Aleksandr Jurkin - Aleksiej Owczinnikow, pod przewodnictwem tego ostatniego [świetnego alpinisty - współautora przejścia między innymi pn. ściany Jannu i wielu innych podobnej miary wyczynów] zawitał na Czarny Ląd, gdzie udało im się w Kenii wytyczyć nową drogę na dwuwierzchołkowym Mount Kenia.
Jak co roku, w imieniu Fundacji Ratownictwa Tatrzańskiego TOPR, chcemy serdecznie podziękować za wsparcie jakie otrzymaliśmy od Państwa.
Droga Freerider o trudnościach 5.13a to jedna z najpiękniejszych wielkościaniowych dróg świata. Przedwczoraj z tym klasykiem uporał się polski zespół w składzie Karolina Ośka i Michał Czech.
Studenci z Wydziału Nauk Geograficznych i Geologicznych z poznańskiego UAM wzięli udział w ekspedycji naukowej do Kazachstanu i Kirgistanu. Szczegółowe badania terenowe miały miejsce w lipcu 2017.
W połowie listopada do Ameryki Południowej rusza wyprawa Rafała Króla na Nevado Ojos del Salado, wulkan o wysokości 6893 m – po 80 latach od pierwszego wejścia, którego dokonali Polacy, Jan Alfred Szczepański i Justyn Wojsznis.
Świetne wieści dotarły do nas z bazy pod Manaslu.
Wspaniała turnia Trango Nameless Tower (6250 m) wzbogaciła się za sprawą zespołu rosyjskiego o trudną, nową drogę, czy też nowy wariant.
Słowackiemu zespołowi udało się wytyczyć w kirgiskim Pamiro-Ałaju niezwykle trudną, nową drogę klasyczną na ponad pięciotysięcznym Piku Błoka.
Zespół słowacki zdobywa nową drogę na Łomnicy (ściana pd.- wsch.). Linia zostaje ochrzczona: Kto sa vlka bojí, nech do lesa nechodí! VI A3, 260 m.
Kirgiski rejon ponad Doliną Lajlak, położony w sąsiedztwie znanego i odwiedzanego przez Polaków Karawszyna, tego lata odwiedzili Niemcy.
Pochodzenie nazwy K2 jest bardziej prozaiczne niż mogłoby się wydawać. Kiedy w połowie XIX wieku angielscy topografowie rozpoczęli wyznaczanie wysokości górskich wierzchołków pasma Karakokrum, nadawali im nazwy szyfrowe według kolejności pomiaru – Karakorum 1 (K1), Karakorum 2 (K2) itd. Ten ostatni naniósł pierwszy raz na siatkę pomiarową kpt. T.G. Montgomerie w 1856 r. Pierwszą mapę przeglądową omawianej partii gór zawdzięczamy kpt. H. H. Godzwinowi Austenowi, który dotarł do podnóża K2 drogą prowadzącą przez lodowiec Baltaro w 1861 r. Ostateczne obliczenia wykazały wysokość góry na 8611 m (28250 stóp), co lansowało ją na drugim miejscu na świecie po Evereście.
Przygotowania do pierwszego zimowego wejścia na K2 idą pełna parą.
