Rozejm wodny - nowa droga w Pamiro-Ałaju

Góry Pamiro-Ałaju obfitują w mnóstwo celów alpinistycznych najwyższej miary. Poza najbardziej znanym rodakom rejonem Karawszyn (z dolinami Kara-Su i Ak-Su), czy też leżącym niedaleko rejonem Lajlak z jedną z największych i najtrudniejszych ścian na świecie, północną ścianą północnego wierzchołka Ak-Su (ok. 1600-1700 m). Niedaleko tego szczytu znajduje się kilka innych, podobnie ciekawych i trudnodostępnych. Jednym z nich jest Iskander – góra o wysokości 5120 m n.p.m., na południe opadająca monolityczną ścianą o wysokości ponad 1000 m. Jak dotąd, udało się wytyczyć na niej trzy drogi. Aż do lata tego roku.

Iskander, pd. ściana z układem dróg. Nowość - linia czerwona; fot. mountain.ru

Szczyt ten w sierpniu bieżącego roku stał się celem ataku zespołu rosyjskiego w składzie Jewgienij Baszkircew – Denis Weretenin. Dwójce tej w dniach 10-13. sierpnia powiódł się plan wytyczenia nowej drogi w prawej części pd. ściany tego wierzchołka. Droga liczy 22 długości liny, a jej trudności zostały wycenione na VI+A2 lód 90° (1 miejsce 95°). Samą drogę, jak donoszą autorzy, można podzielić na trzy części: pierwsza – do wyjścia na dużą półkę, przecinającą całą ścianę – stanowi nie bardzo trudna wspinaczka w monolitycznych płytach; druga – z tejże półki na grań i trzecia – sam filar/żebro/grań do wierzchołka. Przejście pierwszej części, mimo względnie niższych trudności, z uwagi na złą pogodę zajęło zespołowi więcej czasu niż zakładali, widząc taki teren. Druga część drogi to niezwykle trudna wspinaczka, miejscami bardzo uboga rzeźba ściany. Kluczowe okazują się 11-13, 15-17 i 18-19 długość liny. Zespół planował przejście ściany z dwoma biwakami, jednak pogoda pogorszyła się dramatycznie, co zmieniło grafik wspinaczki. Niemal cała droga została przebyta od razu klasycznie, za wyjątkiem 30 m hakówki na trzynastym- i 7 m na szesnastym wyciągu drogi. Po wejściu na wierzchołek powrót pod ścianą nastąpił za pomocą zjazdów Drogą Żilcowa, wiodącą mniej-więcej w linii spadku wierzchołka. 

Autorzy drogi na szczycie Iskander; fot. mountain.ru

Zespół skarżył się, że na całej drodze wystąpiły problemy z wodą, która w większej ilości była dostępna dopiero na grani, na stanowisku piętnastym. I to zapewne te utrudnienia miały decydujące znaczenie przy wyborze dla drogi nazwy Rozejm wodny [ros. Водяное перемирие].

Gratulujemy zespołowi i zachęcamy do powtórzenia drogi! Może być -  do pierwszego w pełni klasycznego przejścia... :-) 

źródło: mountain.ru