Dwie Hrube nowości w Tatrach

Pierwsza z nich prowadzi na grań pod Garajową Strażnicą. Ma charakter lodowy oraz śnieżno-lodowy. Początek drogi, która liczy sześć długości liny, znajduje się na prawo od świetnego Komina Mączki, a powyżej kuluaru wyprowadzającego na Skrajną Garajową Ławkę [słow.: Predná Garajova lávka^[], prowadzi żlebem po śniegu i firnie. Później odcinki mikstowe, do III stopnia trudności, podprowadzają pod lodospad. Ten -  ma nachylenie do 90° i wysokość równą półtorej długości liny (70 metrów). Trudności w skali lodowej wspinacze ocenili na WI4 do WI5- (w zależności od wariantu). Następnie 60-metrowy trawers w prawo na grań. Zejście (w tym również dwa 60-metrowe zjazdy) zachodnim filarem, a później łatwo żlebem pod zach. ścianę. Wspinacze zrezygnowali z pierwotnego zamiaru wyprowadzenia drogi na Garajową Strażnicę. Uwaga dla pragnących przejść tylko lodospad i zjechać: jest to możliwe - dwa zjazdy, a pod lododpadem można przetrawersować w prawo przez żeberko i zejście łatwym terenem.

Autorzy – Tomáš Hanzalík i Ján Zaťko – donoszą, że przed swoim przejściem nie znaleźli żadnych informacji, żeby przechodził to ktoś przed nimi.

Czwarty wyciąg - lód WI 5; źródło: james.sk

Piąty wyciąg pierwszej z nowości; źródło: james.sk

Ján Zaťko i Tomáš Hanzalík po skończeniu drogi; źródło: james.sk

Druga z nowości, o nazwie Aljaška, pojawiła się za sprawą zespołu Marek Radovský - Jano Svrčektakże w ostatni dzień kalendarzowej zimy, tj. 21 marca. Linia wyprowadza właśnie na Garażową Strażnicę [słow.: Hrubá kopa], którą „ominął” poprzedni zespół. W kluczowym miejscu, wycenionym przez wspinaczy na M5+, zastali całkiem niezły hak [„o wartości historycznej”]. Cała wspinaczka zajęła zespołowi 4–5 godzin. Do asekuracji przydają się kości i friendy, w jednym miejscu cienkie haki. Powrót odbył się żlebem ze Skrajnej Garajowej Ławki, częściowo za pomocą zjazdów.

Aljaška; źródło: james.sk

Marek Radovský i Ján Svrček po skończonej wspinaczce; źródło: james.sk

Dla polskich taterników trudne jest pogodzenie wiedzy o ogólnym stanie eksploracji Muru Hrubego wg źródeł słowackich i polskich. Pogodzenie tego, co podają Słowacy, ze stanem wiedzy na podstawie choćby materiałów dostępnych w publikacji Włodka Cywińskiego, czyli w tomie przewodnika, poświęconym Grani Hrubego [t. 14] oraz w monografii autorstwa Janusza Mączki, zamieszczonej w „Górach” nr 70. Dlatego też trudne jest ustalenie dokładniejszego przebiegu powstałych ostatnio nowości w stosunku do istniejących już dróg (autorzy nie podali na zdjęciach ani w opisach przebiegów sąsiednich linii).

Gratulujemy autorom przejść tej odleglejszej i trudniej dostępnej części naszych niewielkich przecież Tatr!